تعداد محیطبانان در کشور باید ۱۰ برابر شود
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۴۵۱۷
ایسنا/چهارمحال و بختیاری معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: اگر بخواهیم به خوبی از طبیعت کشور حفاظت کنیم، باید تعداد محیط بانان ۱۰ برابر شود، آنچه در بکارگیری محیطبانان مهم بوده، علاقه به شغل و طبیعت است، یعنی اگر فردی علاقمند نباشد، هرگز محیطبان کارآمدی نخواهد بود.
حسن اکبری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: طبق فهرست طبقهبندی، بیش از ۱۰۰ گونه جانوری مهرهدار در کشور در معرض خطر انقراض قرار دارند، همچنین حدود ۱۶۰ گونه حمایت و حفاظت شده و مابقی گونهها عادی هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: برخی گونهها از جمله یوزپلنگ آسیایی، میشمرغ و گوزن زرد در معرض خطر انقراض قرار داشته و وضعیت بحرانیتری دارند، برخی گونهها همچون گورخر ایرانی زیستگاههای محدودی دارند و برخی مثل هوبره از قاچاق آسیب میبینند، از طرفی زیستگاه برخی از حیوانات که قلمرو بزرگی دارند همچون پلنگ اشغال شده که هر کدام از اینها با مشکلات خاصی مواجهاند و هر کدام از آنها روشها، پکیجها و نسخه خاص خود را نیاز دارند.
وی با بیان اینکه دستیابی به محیط زیست برای حفاظت گونههای در خطر انقراض در گرو همکاری دستگاههای مختلف است، تصریح کرد: در صورتیکه دستگاههای نظامی، انتظامی، دامپزشکی و مردم پای کار بیایند میتوان وضعیت گونههای در معرض خطر را بهبود بخشید.
اکبری گفت: در مناطق حفاظت شده مخصوصا شکار ممنوع ممکن است افراد متعددی در قالب جوامع محلی، اطراف آن مناطق زندگی کنند، بنابراین ورود به این مناطق را نمیتوان محدود کرد، اما باید بتوان شکار غیرمجاز را کنترل کرد.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: شکارهای غیرمجاز در مناطق حفاظت شده مخصوصا مناطق شکار ممنوع به میزان کم و به میزان قابل توجه و زیاد در مناطق آزاد صورت میگیرد که نیروی کافی برای حفاظت از آنها در اختیار نیست.
وی تاکید کرد: لازم است همچون همه دنیا بخشی از بار حفاظت مناطق آزاد بر دوش مردم قرار گیرد، یعنی به سمت حفاظت مشارکتی، تغییر معیشت یا مدلهایی در دنیا که بخشی از طبیعت را در اختیار بخش خصوصی به منظور حفاظت قرار میدهند پیش رویم، همچنین دستگاههای متولی همچون سازمان برنامه و بودجه و وزارت کشور باید بپذیرند که تعداد نیروهای محیط زیست را افزایش دهند.
اکبری ادامه داد: پیشنهاد افزایش تعداد نیرو به سازمان امور اداری استخدامی داده شده اما محدودیتهای قانونی وجود دارد در صورتیکه بتوان فرایندهای جذب نیرو را به گونهای طراحی کنیم که محیطبانان از مناطق بومی مخصوصا جامعه عشایری که در دامن طبیعت هستند، انتخاب شود و بتوان آنها را آموزش داد، قطعا موثر واقع خواهد شد.
وی یادآور شد: در کشور به ازای هر ۳۰ تا ۴۰ هزار هکتار منطقه حفاظت شده یک نیروی محیطبان وجود دارد، در حالیکه معمول آن برای ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ هکتار باید یک نیرو وجود داشته باشد که این امر نشان از نیروی بسیار کمی برای حفاظت از این عرصههاست، بنابراین در صورتیکه بخواهیم داشتههای زیستی خود را حفظ کنیم باید در جهت تقویت این مساله گام برداریم.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست توضیح داد: اگر بخواهیم به خوبی از طبیعت کشور حفاظت کنیم، باید تعداد محیط بانان ۱۰ برابر شود، آنچه در بکارگیری محیطبانان مهم بوده، علاقه به شغل و طبیعت است، یعنی اگر فردی علاقمند نباشد، هرگز محیطبان کارآمدی نخواهد بود.
وی در خصوص قانون حفاظت و بهرهبرداری پایدار از حیاتوحش، اضافه کرد: این قانون تدوین و به منظور دریافت نظرات، برای تمام استانها و برخی متخصصان ارسال شد، جمعبندیها صورت گرفت و برای مرکز پژوهشهای مجلس و دولت فرستاده شده تا در دستورکار کمیسیونها قرار بگیرد، البته فرایند تصویب قانون طولانی بوده، اما امید است تغییراتی که در طول این فرایند اتفاق میافتد به گونهای نباشد که روح قانون را تغییر دهد.
اکبری در پایان با تاکید بر اینکه منطقه زاگرس از جمله چهارمحال و بختیاری به دلیل تنوع آب و هوایی، علوفه و منابع آب مناسب برای نگهداری تنوع زیستی ظرفیت عظیمی دارد، خاطرنشان کرد: در گذشته ذات مردم تفنگ به دست بوده و کل، بز، قوچ و میش را در مناطق آزاد شکار میکردند، بنابراین اگر عزم جدی در استان شکل بگیرد، این تحول فکری در ذهن مردم ایجاد شود که کاربرد سلاح و تفنگ برای کشتن حیوانات کاهش یابد و علاقهمندی مردم به طبیعت حفظ شود، قطعا با ایجاد این ظرفیتها زاگرس به بهشت ایران تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی منطقه چهارمحال و بختیاری محیط زیست زیستگاه طبیعی ایران معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست محیط بانان حفاظت شده گونه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۴۵۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیطزیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعتگرایی ظهور یافت.
نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعهشناسی سیاسی) در مقالهای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعهشناسی ایرانی» به این موضوع اشاره میکند که اهمیت به محیطزیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسانمحوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعتمحورانهای را شکل داده که در آن محیطزیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.
* محیطزیست و مناطق حفاظت شده
به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیتهای انسانی دانسته شده است و از همینجا مرزهای محیطزیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده میشناسیم پدید آمد. شکلگیری این مرزها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیطزیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمیگردد.
او در ادامه مینویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجههای محدودی که در اختیار شورای شکار قرار میگرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بومشناختی اهمیت ویژهای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.
* ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
آذری مینویسد مراتع و جنگلهای واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیتهایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارکهای ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.
آذری در ادامه توضیح میدهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرزها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیتهای موجود، محیطزیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نامهای پارکهای ملی، پناهگاههای حیاتوحش، مناطق حفاظتشده و آثار طبیعی ملی تعریف و ردهبندی شد.
* جهان مدرن و محیطزیست
این پژوهشگر در ادامه مینویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده با ملاکهای جهانی و حتی نامهای رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرزها هرگز نیازی به انطباق با زیستبوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیدهاند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهرهای مدرن و نیازهای فزایندهاش بود که محیطزیست را متأثر میساخت.
این نویسنده در جمعبندی این پژوهش به این موضوع اشاره میکند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرزها تهدید شد عمدتاً فعالیتهای جامعۀ روستایی بود. جامعهای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرزهای جغرافیایی و مرزهای بهرهبرداریاش حریصتر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرزها از دوسوی این جبههها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیطزیست در همە ابعاد و شاخصهایش را هدف گرفته است.
انتهای پیام/